Στης νύχτας το πέπλο, σιγά περπατάς,
με βλέμμα που λάμπει σαν άστρο που πας.
Σαν αύρα γλυκιά που το δάσος φιλά,
με φέρνεις πιο κοντά στου ονείρου φτερά.
Αγάπη, γλυκιά μου, βαθιά και σιωπηλή,
σαν κύμα που σβήνει στου χρόνου την ακτή.
Δεν έχεις φωνή, μα η ψυχή σου μιλά,
με λέξεις που στάζουνε μέλι και θησαυρά.
Με χρώματα βάφεις του κόσμου τη γη,
με μία ματιά σου γεννιέται ζωή.
Είσαι φλόγα που καίει, μα δε με πονά,
είσαι ήλιος που λάμπει κι ας πέφτει βροχή.
Αν κάποτε φύγεις και μείνω μισός,
θα ζω με το όνειρο, θα ζω με σκοπός.
Γιατί μια φορά σε κρατάει η καρδιά,
κι αυτή η στιγμή είναι αιώνια πια.
Επιμέλεια: anexitilo.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου