Απέραντο, απρόσιτο, άγριο και ταυτόχρονα γαλήνιο το τοπίο μπροστά μας. Για μια στιγμή διαταράξαμε τη σιωπή του με τις φωνές μας, καθώς ξεπροβάλαμε μέσα από τα έλατα και τις οξιές στην αλπική ζώνη του ψηλότερου βουνού της Ηπείρου.
Μετά από λίγα λεπτά πεζοπορίας φτάσαμε στην δρακόλιμνη Λύγκα, που βρίσκεται στα 2.160 μέτρα. Μέσα στα νερά της διακρίνονταν αμυδρά οι τρίτωνες που αδιαφορώντας για την παρουσία μας συνέχιζαν αμέριμνοι να κολυμπούν. Η θέα τριγύρω ήταν μοναδική και στο βάθος, άγρια μεγαλόπρεπα άλογα απολάμβαναν την ελευθερία τους. Η ανάβαση στην κορυφή ήταν το πιο δύσκολο, αλλά συνάμα θεαματικό κομμάτι της διαδρομής, που μας χάρισε πολλές συγκινήσεις. Όταν φτάσαμε, εκτός από το αίσθημα της απεραντοσύνης που μας διακατείχε, τα αυτιά μας χάιδευε ο ήχος ενός καταρράκτη λίγο μακρύτερα, για τον οποίο δεν είχαμε ακούσει ούτε γνωρίζαμε τίποτα. Ήταν ο καταρράκτης του Σμόλικα που μέσα σε ένα σεληνιακό τοπίο εμφανιζόταν και έπεφτε με ορμή στο οροπέδιο.
Απέναντι μας διακρινόταν χιονισμένη η Τύμφη που μαζί με τη δρακόλιμνη έμοιαζαν σαν να έδιναν μια τελευταία πινελιά σε αυτό το υπέροχο ‘‘καμβά’’ που δημιούργησε η φύση.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου