Όταν η σιγή πέφτει βαριά,
και το σκοτάδι ντύνεται σεντόνι,
υπάρχουν μάτια που δεν κλείνουν,
καρδιές που ακόμα φλέγονται με πόνοι.
Δεν είναι μόνοι οι ξάγρυπνοι της ώρας,
είναι οι σκεπτόμενοι, οι τρελοί, οι ποιητές,
αυτοί που η νύχτα τους χαρίζει φλόγες
κι όχι μονάχα όνειρα σβηστές ευχές.
Στα τρίξιμο των πατωμάτων,
στις σκιές που κυλούν στον τοίχο,
βρίσκουν αλήθειες που η μέρα
δεν τολμά να φανερώσει δίχως κρύο.
Με μια λάμπα αναμμένη,
και σκέψεις σαν ποτάμια ατίθασα,
γράφουν, θυμούνται, αγαπούν,
και ζουν εκεί που άλλοι λησμονούν.
Σ’ εσάς που ξυπνάτε όταν άλλοι σβήνουν,
σ’ εσάς που η σιωπή είναι τραγούδι,
να ξέρετε: δεν είστε μόνοι στο σκοτάδι.
Η νύχτα έχει ψυχή — και σας ακούει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου