Στη ζωή, θα υπάρξουν στιγμές που θα αισθανθείς πως δεν είσαι αρκετός. Ίσως κάποιοι να σε κρίνουν, να σε απορρίψουν ή να σε κάνουν να νιώσεις μικρός. Μπορεί να προσφέρεις την ψυχή σου και να συναντάς αδιαφορία. Να δίνεις αγάπη και να λαμβάνεις σιωπή. Είναι εύκολο τότε να αμφισβητήσεις την αξία σου, να σκεφτείς ότι δεν φτάνεις, ότι κάτι σου λείπει.
Όμως η αλήθεια είναι απλή και βαθιά: δεν είσαι φτιαγμένος για όλους. Δεν είναι όλοι ικανοί να δουν το φως σου, ούτε έτοιμοι να το εκτιμήσουν. Και αυτό δεν μειώνει την αξία σου. Αντίθετα, την ενισχύει.
Οι σωστοί άνθρωποι —εκείνοι που βλέπουν πίσω από την επιφάνεια, που νιώθουν με την καρδιά και όχι μόνο με τα μάτια— θα σε αναγνωρίσουν. Θα σε αγαπήσουν γι’ αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελαν να είσαι. Στα μάτια τους, δεν θα είσαι απλώς αρκετός· θα είσαι μοναδικός, αναντικατάστατος, πολύτιμος. Θα είσαι όλος τους ο κόσμος.
Γι’ αυτό μην προσπαθείς να χωρέσεις σε καρδιές που δεν έχουν χώρο για σένα. Μην μικραίνεις τον εαυτό σου για να χωρέσεις στα όρια κάποιου άλλου. Συνέχισε να είσαι εσύ — αυθεντικός, αληθινός, με τις αδυναμίες και τις δυνάμεις σου. Οι σωστοί θα μείνουν. Και όταν σε βρουν, θα νιώσεις κι εσύ ότι επιτέλους... είσαι σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου