Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριό στην άκρη του κόσμου, ζούσε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Νεφέλη. Η Νεφέλη αγαπούσε τις ιστορίες της γιαγιάς της, που της μιλούσε για ένα μαγικό δάσος γεμάτο χρώματα, όπου τα δέντρα είχαν φύλλα σαν ουράνια τόξα και τα λουλούδια τραγουδούσαν με τον άνεμο.
Όμως, κανείς δεν είχε δει ποτέ αυτό το δάσος. Οι μεγάλοι έλεγαν πως είχε χαθεί, και τα χρώματα του είχαν εξαφανιστεί. Η Νεφέλη, όμως, δεν το πίστευε.
Μια μέρα, η γιαγιά της τής έδωσε ένα μικρό, χρυσό σποράκι.
«Αυτό είναι το τελευταίο μαγικό σπόρι του δάσους,» της είπε. «Αν το φυτέψεις με αγάπη, ίσως σου δείξει τον δρόμο.»
Η Νεφέλη το φύτεψε προσεκτικά δίπλα στο παράθυρό της και το πότιζε κάθε μέρα. Μια νύχτα, ενώ κοιμόταν, το σποράκι έλαμψε σαν αστέρι και μεγάλωσε τόσο γρήγορα, που την επόμενη μέρα είχε γίνει ένα ψηλό, μαγικό φυτό με μια πόρτα στον κορμό του.
Χωρίς να διστάσει, η Νεφέλη άνοιξε την πόρτα και βρέθηκε σε ένα μονοπάτι γεμάτο μισοσβησμένα χρώματα. Τα φύλλα των δέντρων ήταν γκρίζα, τα λουλούδια μαραμένα, και ο ουρανός θολός.
Ξαφνικά, ένα μικρό μπλε πουλάκι πέταξε κοντά της και της ψιθύρισε:
«Τα χρώματα χάθηκαν γιατί οι άνθρωποι ξέχασαν να ονειρεύονται! Μόνο εσύ μπορείς να τα φέρεις πίσω!»
Η Νεφέλη δεν ήξερε πώς, αλλά άπλωσε τα χέρια της και θυμήθηκε όλες τις όμορφες ιστορίες της γιαγιάς της. Καθώς τις έλεγε δυνατά, οι πρώτες χρωματιστές σπίθες άρχισαν να πετούν γύρω της! Τα δέντρα απέκτησαν πράσινα φύλλα, τα λουλούδια άνθισαν, και ο ουρανός γέμισε ροζ και πορτοκαλί σύννεφα.
Το δάσος ζωντάνεψε ξανά!
Το μικρό μπλε πουλάκι κελάηδησε χαρούμενα και της είπε:
«Μην σταματήσεις ποτέ να λες ιστορίες. Οι ιστορίες είναι τα χρώματα του κόσμου!»
Η Νεφέλη χαμογέλασε και υποσχέθηκε πως ποτέ δεν θα σταματούσε να ονειρεύεται. Και από τότε, κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, έλεγε μια καινούργια ιστορία…
Και το δάσος των χαμένων χρωμάτων έμεινε για πάντα ζωντανό.
Επιμέλεια: anexitilo.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου