 |
Τότε που κάνα δυο χιλιόμετρα έξω από το κέντρο υπήρχαν ακόμα χωράφια.
H κ. Σταυρούλα Μανούσου θυμάται τη θεία της Βιβή να αρμέγει την κατσίκα της και δημοσιεύει το στιγμιότυπο.
Δίπλα της το μικρό κατσικάκι προσπαθεί να θηλάσει.
Προφανώς είναι χειμώνας, καθώς η θεία φορά το παλτό της και έχει «ατσαλάκωτη» εμφάνιση…...
Η φωτογραφία προέρχεται από το ψηφιακό λεύκωμα της ομάδας, «Οι πρόγονοί μας» και καταγράφει πως οι άνθρωποι της επαρχίας δεν ξέχασαν τις αγροτοκτηνοτροφικές συνήθειες τους και τις συνέχισαν να τις τηρούν στην μεγάλη πόλη.
Μπορεί τα ρούχα να μην είναι η παραδοσιακή χωριάτικη ενδυμασία για το άρμεγμα, άλλα οι αλλαγές στις συνήθειες των ανθρώπων θέλουν χρόνο για να συντελεστούν.
Τελικά τα παλτό επικράτησαν πλήρως και στη θέση της οικόσιτης κατσίκας, εμφανίσθηκε ο γαλατάς της γειτονιάς....
Όπως εύστοχα παρατηρούν, ήταν η εποχή που οι άνθρωποι αρκούνταν με ένα σπιτάκι, ένα – δύο δωμάτια για να στεγάσουν την οικογένειά τους. Ένας εκ των σχολιαστών της ανάρτησης, ο Δημήτρης Καραγιάννης, θυμάται και περιγράφει:...
«Το χειμώνα για θέρμανση υπήρχαν γκαζιέρες, φουφούδες και ξυλο-πετρελαιόσομπες. Με τις πολλές ζέστες, οι γυναίκες έριχναν στο πάτωμα κουβάδες με νερό για να» δροσίσει», όταν το δάπεδο ήταν μπετόν. Στην αυλή συχνά το αποχωρητήριο-μπάνιο και ένα κοτετσάκι με 6 κότες και τον κόκκορα, ίσως. Τεράστιοι ελεύθεροι χώροι οικοπέδων, όπου έπαιζαν τα παιδιά, ρέματα, ο νερουλάς, πρόβατα και κότες στο ύπαιθρο, ο γαλοπουλάς αραιά, πωλητές με γαϊδούρι και αραμπάδες…. Στα επόμενα 15-20 χρόνια άρχισαν να γκρεμίζονται αυτά τα σπιτάκια και μονώροφα σπίτια για να κτισθούν τρίπατα «για τα παιδιά σαν παντρευτούν» και κατ” ευθείαν πολυκατοικίες πιο μετά. Έτσι έγινε η σημερινή κατάσταση».
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου