Αγαπημένη μοναξιά”
Κοιτάζω… Φλερτάρω την πόλη από ψηλά. Το βλέμμα κερδίζουν τα χρωματιστά φώτα της Αθήνας. Κάπου κάπου χάνομαι στη θέα του πράσινου και των δέντρων…
Κοιτάζω… Αν και δεν έχω καταλάβει τι κοιτάζω ακόμα αλλά δεν με πειράζει.
Εκεί που χάνονται τα φώτα, ξεκινά η ένωση των βουνών με τον ουρανό.
Αποχρώσεις του μπλε, του μωβ και του ροζ αγκαλιάζουν το ένα το άλλο.
Αισθάνομαι μια ευγνωμοσύνη τώρα.
Καταλαβαίνω σιγά σιγά…
Όλα μου φαίνονται διαφορετικά.
Δεν είναι το ίδιο με χθές.
Πώς άλλωστε να είναι;!
Άλλαξα, αλλάζω.
Μεγαλώνω.
Ωριμάζω.
Αφυπνίζομαι.
Και αυτό είναι εντάξει!
Είναι η φυσική ροή της ζωής.
Την εμπιστεύομαι περισσότερο πλέον, ξέρει τι κάνει…
Είναι βραδιές σαν τη σημερινή, που θέλω παρέα μόνο τη φύση, τ’αστερια και μια πένα..
Δεν είναι ότι δεν θέλω να δω άνθρωπο… Όχι.
Απλα ξέρω ότι η μοναξιά μερικές φορές είναι λυτρωτική.
Η καλύτερη συντροφιά που μπορείς να έχεις… Εκείνη.
Χρειάστηκε να μάθω να μην τη πολεμάω…
Μα να την καλωσορίζω σε κάθε ερχομό της!
Σαν σοφή δασκάλα να μας θυμίσει κάτι που επανειλημμένα ξεχνάμε…
Τη μόνη αλήθεια που έχουμε και δεν μπορεί να μας την πάρει κανείς…
Τον εαυτό μας, το είναι μας.
Όσα θέλει να μας πει και εμείς δεν ακούμε ή αγνοούμε.
Άκουσε με μας λέει.
Είμαι εδώ για σένα.
Κοίταξε με! Αγάπησε με!
Μετά από αυτές τις συναντήσεις ,δεν είμαστε ίδιοι πια…
Ξεκινά η ζωή απ’ την αρχή ξανά.
Κατερίνα Χασιώτη
Click here for more...
from #Bangladesh #News aka Bangladesh News Now!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου