Για πόσα χρόνια, για πόσο διάστημα κρατάει η αθωότητα;
Πολύ, λίγο ή για πάντα;
Άραγε, είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται ή μήπως κρύβει μέσα της μια ασχήμια και μια βιαιότητα; Ακούμε πολλές φορές να λένε: ‘’αυτός ο άνθρωπος έχει αθώα ψυχή, ευαίσθητη ψυχή, είναι ένα διαμάντι’’.
Και όντως έτσι είναι.
Οι άνθρωποι κρύβουμε μέσα μας μια ευάλωτη πλευρά, μια ψυχή μικρού παιδιού. Το θέμα είναι πόσο διαρκεί.
Μια ζωή ίσως ή και όχι;
Μήπως οι εξωτερικές ροπές αλλά και το ψυχικό έρεβος είναι πιο δυνατά από τις φωτεινές ακτίνες του ήλιου;
Εγώ ένα θα σας πω.
Ό,τι τρέφεις, μεγαλώνει και ό,τι μεγαλώνει σε δαμάζει, σε περικυκλώνει, σε μαστίζει, σε δοκιμάζει ή σε ηρεμεί.
Αν τρέφεις την ψυχή με τοξικά συναισθήματα, αυτά θα γίνεις. Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν δαίμονα. Το θέμα είναι το είδος της τροφής που θα του δώσουμε να δοκιμάσει.
Εφόσον, η τροφή έχει την γεύση της χαράς, της προσφοράς, της ανιδιοτέλειας, της αγάπης όλα κυλούν στον ρυθμό τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την αθωότητα.
Όσο διατηρεί κανείς την ψυχή του αγνή, ζεστή και καθαρή, τόσο θα μένει πιστός φίλος με την ψυχή του.
Είναι όλα θέμα του μυαλού, διότι σε ό,τι δίνεις την εξουσία σε εξουσιάζει.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΤΙ: «Μην γίνετε ποτέ εχθροί του εαυτού σας, διότι, τότε η αθωότητα θα πάψει σίγουρα να υπάρχει…»
Της Νικόλ Παπαδοπούλου
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου