Ταξιδεύοντας λοιπόν προς την άγονη γραμμή,την Αμοργό με αρκετά μποφόρ και φουρτούνα ,είχε μόλις τελειώσει το πρώτο κουπλέ ενός κομματιού του. Το τραγούδι θυμίζει αλμύρα και θάλασσα. Ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε για ένα ήρωα που ήθελε να έχει όνομα .Στην καμπίνα δίπλα του βρέθηκε ένα βιβλίο «Μόχα ο Τρελός, Μόχα ο Σοφός»., του Τζελουν Ταχαρ Μπεν .Ο τίτλος του κίνησε το ενδιαφέρον επειδή δεν του θύμιζε τίποτα συνηθισμένο. Μόχα λοιπόν ονόμασε τον ήρωα του. Μόλις τελείωσε τους στίχους άνοιξε το βιβλίο και ρίχνοντας του μια ματιά ανακάλυψε ότι ο Μόχα είχε πεθάνει από βασανιστήρια σε μια φυλακή κατά τη διάρκεια ενός χουντικού καθεστώτος. Καταδικάστηκε επειδή έβγαινε στους δρόμους και φώναζε ό,τι είχε στο μυαλό του. Ήταν πολύ τολμηρός για την εποχή του.
Φτάνοντας στο νησί ο Παύλος αναζήτησε ένα φίλο του σε ένα καφενείο,τον Μάνο. Εκεί βρίσκονταν μόλις δύο άτομα. Ρωτώντας τον μπάρμαν αν έχει φανεί , δέχτηκε μία αγενή απάντηση από ένα περίεργο και μοναχικό άνθρωπο,τον Τζίμη,τον μοναδικό μέχρι εκείνη την ώρα πελάτη του μαγαζιού.Ο Τζίμης ήταν παλιός ναυτικός ,πληροφορία που κατάφερε να εκμαιεύσει μόνο όταν ήρθαν πιο κοντά. Καθόταν σε ένα τραπεζάκι στην άκρη του μαγαζιού βυθισμένος στις σκέψεις του και στο ποτό.
Ο Τζίμης τον ρωτάει λοιπόν: ποίος είσαι εσύ που τον ζητάς” και ο Παύλος απαντάει εκνευρισμένος από την αδικαιολόγητη αγένεια του πρώτου “εγώ αυτοπροσώπως”.Φαίνεται η απάντηση αυτή φάνηκε αρκετά έξυπνη στον ναυτικό και άφησε το τοίχος, που είχε υπερυψωμένο προς στους ανθρώπους να πέσει για λίγο.
Όταν έφτασε ο Μάνος έγιναν όλοι μια παρέα. Το ποτό έχει την ιδιότητα να φέρνει κοντά τους αθρώπους .Ο Τζίμης έμαθε ότι ο Παύλος είναι τραγουδοποιός και θέλησε να ακούσει ένα στίχο του. Στα χέρια του λοιπόν βρέθηκε ο φρεσκο-τελειωμένος Μόχα,αποτυπωμένος σε ένα χαρτί διπλωμένο στην τσέπη του Παύλου. Ο Τζίμης κρατούσε ένα θησαυρό παρ όλο που εκείνη τη στιγμή τον αγνοούσε. Με δάκρυα στα μάτια μετά από λίγες στιγμές τον αγκαλιάζει. Εκείνο το βράδυ ο Παύλος ήταν απλά ο “Αυτοπροσώπως”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου